چه کسی این‌همه احسان به گدایان دارد            که جگرگوشهٔ سلـطـان خـراسـان دارد

هر چه حرف است بگوئید که گوش شنواست            هر چه درد است بیارید که درمان دارد

بـه گــدایـی درش اهـل کــرم مـی‌آیـنـد            خانه‌اش سائل از این دست فراوان دارد

چه پدر را به پسر؛ یا چه پسر را به پدر            این دو سوگند، فیوضات دوچندان دارد

ای ولیـعـهـد! مرا هم ز عـنـایت بپـذیر            رعیتی را که امان نامه ز سلطان دارد

مشهد و باب جوادش به همه ثابت کرد            که اجابت فقط از سمت تو امکان دارد

مطمـئناً به کرمـخـانـهٔ تو رو نـزده‌ست            هر که در خانهٔ خود سفرهٔ بی‌نان دارد

هر زمانی که خـدایی خـدا پایـان یافـت            یا جـواد بن رضا جـود تو پـایـان دارد